demands, facts

Jakich mam chmaskich i bezczelnych ludzi w klasie. Nie nie, to nic, że grzbią w torbach, zabierają telefony, wyjmują karty pamięci i przeglądają Twoje osobiste 'mini-wspomnienia'. Nic takiego. Bez znaczenia. Czujesz ironię?
Ohhh, zawiodłam się na niektórych. Musimy wymagać od ludzi minimum. Wtedy za każdym razem, kiedy zrobią coś ponad to, będziemy mile zaskoczeni, a kiedy zawiodą - nie zdziwimy się wcale. Racja. Może wymagania, które formułujemy względem innych są zbyt wygórowane, dlatego czasem nie potrafimy pogodzć się z faktami. A właśnie, fakty... Co jest pewnym faktem: zakupy, które dzisiaj zrobiłeś, otwarte okno w nocy, poranek z BMTH na cały regulator,  popołudnie z herbatą, najgorszy tydzień a może istnienie kogoś obok? A co, jeśli to wszystko przytrafiło się tylko w naszej głowie i nie wiemy jak zweryfikować czy to prawda? Jak mam sprawdzić obecność człowieka w mojej przestrzeni? Rozmawiając z nim - błąd, to może być wyimaginowany dialog wewnętrzny z zamkniętymi oczami. Dotykając ręki - błąd, przecież masz je dwie i możesz dotknąć swojej, nie wiedząc o tym.

Dzisiejsze w-f i religia były najciężczymi lekcjami pod względem psychicznym. Wspomnienia. Powroty Pewnej Osoby w mojej pamięci. A poranek był taki dobry...

 (aż chciałoby się tam wybrać...)

A co u Was? :)